POST Z KATEGORII:

adaptacja do przedszkola okiem matki-nauczycielki-blogerki

adaptacja do przedszkola okiem matki-nauczycielki-blogerki

Niedługo wrzesień, a wraz z nim debiut szkolny i przedszkolny wielu dzieci i ich rodziców. Czas wyczekiwany ale i generujący wiele zmartwień, stresów oraz wątpliwości. Każda matka boi się o swoje dziecko:
– czy sobie poradzi,
– czy odnajdzie się w grupie,
– czy polubi nauczycielkę,
– czy będzie płakało,
– czy będzie jadło,
– czy mu się będzie podobało?

Na wszystkie te pytania już dzisiaj mogę wam odpowiedzieć z pełnym przekonaniem: TAK!
Będzie płakało albo będzie mu smutno bo to naturalna reakcja na zmianę i rozłąkę z kimś, kto do tej pory był na wyciągnięcie ręki. Ale ilość atrakcji nie pozwoli mu na długie rozczulanie się. Może być niespokojne, gorzej spać w nocy- bo tak organizm odreagowuje, ale jednocześnie będzie mu się w przedszkolu podobało.
Każde, dokładnie KAŻDE dziecko adaptuje się do grupy rówieśniczej (zdrowe dziecko- wyłączam dzieci z zaburzeniami rozwojowymi, ponieważ te należy traktować indywidualnie i ciężko pisać o nich w takich samych ramach jak o ich rówieśnikach. Chociaż i te na ogół nie mają większego problemu z uczęszczaniem do placówek).
Jedne robią to szybciej, inne dłużej. Jedne burzliwie, inne ‚gładko’ ale przy mądrym poprowadzeniu dziecka przez ten etap i nie przeszkadzaniu mu (tak, tak- rodzice nieświadomie potrafią utrudniać) każde dziecko szybko wdroży się do nowej rzeczywistości.

Czego robić nie wolno?:
– należy unikać nadmiernych opowieści o przedszkolu-trzeba z dzieckiem o tym rozmawiać, opowiadać ale z dużą dawką rozsądku. Takie trajkotanie non-stop daje dziecku sygnał „coś jest nie tak”, zwłaszcza gdy takiemu potokowi słów towarzyszy nerwowość rodzica. Niech to będzie naturalne, jak opowieść o tym, że jedziecie do zoo albo idziecie do kina.
– Kategorycznie trzeba się pilnować przed tekstami typu: ‚w przedszkolu to cię nauczą…’, ‚pójdziesz do przedszkola to zobaczysz…’, ‚tam nie będziesz grymasić z jedzeniem…’ Takie rzucone w gniewie, pozornie nic nie znaczące zdania, mocno wbijają się w głowę dziecka, które robi z nich całe obrazy.
– Nie płakać nad losem swojego biednego, małego dzidziusia, które to wielką krzywdę będzie miało bo do przedszkola idzie. I jak ono sobie tam poradzi takie malutkie, bezbronne. Pitu-pitu. Wdech, wydech. Twoje dziecko jest już całkiem duże, dość samodzielne (a jeśli nie to tym bardziej niech idzie się usamodzielnić!), nie będzie tam samo i na pewno da sobie rade.
– krytykować/poddawać w wątpliwość osobę nauczyciela. My, rodzice nie zawsze lubimy nauczycieli naszych dzieci. Jednak nie jest to jednoznaczne z tym, że dzieci ich nie lubią!

Co robić należy:
– mówić o pójściu do przedszkola jak o sukcesie- ‚jesteś już takim dużym facetem, będziesz chodził do przedszkola’
– opowiadać zgodnie z prawdą jak będzie wyglądał wasz nowy dzień- kto będzie odwoził dziecko, dokąd, co tam będzie robić. Dobrze jest pójść z dzieckiem wcześniej nawet kilka razy do danego przedszkola, żeby (jeśli się nie da wejść do środka) zobaczyło sam budynek, plac zabaw. Przedstawić to co je czeka w pozytywny, sympatyczny sposób. Jako nagrodę a nie przymus.
– wspierać dziecko- nie wyśmiewać jego obaw, nie podsycać strachu.
– myśleć pozytywnie!

Mogę was zapewnić, że nauczyciela, którzy czekają na wasze dzieci są przygotowani na te pierwsze dni. Wiedzą, że zarówno rodzicom jak i dzieciom trzeba dać czas na dostosowanie się, być wsparciem, czasami psychologiem dla rodzica i ciocią dla dziecka.
Grupa 3-latków była moim debiutem wychowawczym. Akurat tak się złożyło, że od tego zaczęłam swoją pracę zawodową. Myślę, że byłam niemniej zestresowana niż moi podopieczni. Ale wraz z moją doświadczoną koleżanką opracowałyśmy cały plan na pierwsze tygodnie! Obie na kilka dni przed rozpoczęciem roku szkolnego szykowałyśmy zabawy na powitanie, robiłyśmy gadżety powitalne dla dzieci, wymyślałyśmy co zrobić, żeby dzieci czuły się u nas ważne i szybko się odnalazły.
Uwierzcie mi- osoby pracujące w przedszkolu to naprawdę ludzie lubiący pracę z dziećmi (za wszystkich ręczyć nie mogę ale jeszcze nie poznałam innej nauczycielki przedszkola). Te, które nie czuły powołania do maluchów- zmieniały pracę na szkołę!

Jak się rozstawać!?:
1. Szybko- jakkolwiek to zabrzmi- ograniczmy ilość całusków, przytulanek, tłumaczeń, przekonywań. Ich efekt jest zawsze odwrotny. Wycałujcie się w domu, po drodze wyprzytulajcie. Przypomnij też dziecku gdzie i po co jedziecie oraz kiedy po nie wrócisz. Na miejscu natomiast pożegnanie musi przebiegać sprawnie. Buzi-buzi, przyjdę po ciebie po obiedzie, baw się dobrze i buch- dziecko do grupy.
Owszem, może się okazać, że będzie płakało. Może być też tak, że płakać będzie jeszcze kilka minut po wejściu na salę. Ale… długie pożegnanie tego nie skróci a histeria jedynie się wydłuża, kończąc się najczęściej płaczem obu stron.
2. Z uśmiechem na ustach- to Ty jesteś odpowiedzialna/odpowiedzialny za dobre nastawienie swojego dziecka. Jeśli już w aucie zaczniesz lamentować ‚jak ja cię tam zostawię?’ to nie licz na sukces.
3. Jeśli wiesz, że nie dasz rady- wyznacz to zadanie tacie. Z doświadczenia wiem, że największe płaczki dużo lepiej zachowują się podczas rozstań z tatą niż z mamą.
Miałam takiego chłopca w grupie, który przez pół roku (serio!) codziennie płakał żegnając się z mamą. Oczywiście 2 minuty po wejściu na sale już był jednym z najbardziej rozrabiających i ani przez moment nie było widać, żeby było mu smutno albo źle aleee… z mamą żegnał się we łzach, nieraz odstawiając cyrki w szatni. Pewnego razu mama się rozchorowała i chłopca przyprowadził tata. Bez buziaków, przytulanek, płaczu i ociągania- przybił tacie piątkę i wpadł na salę z uśmiechem na ustach! Problem więc wcale nie tkwił w lęku przed grupą a w bardzo bliskiej relacji z mamą i braku umiejętności odcięcia pępowiny (z obu stron).
Czasami więc warto spróbować innych rozwiązań!

Dodatkowe rady:
– Jestem zwolennikiem stopniowania wrażeń więc jeśli twoje dziecko jest szczególnie wrażliwe/ nigdy nie zostawało nigdzie bez ciebie/ bardzo się boisz/ ono się boi- weź urlop w pierwszym tygodniu września i dawkuj mu czas w przedszkolu. Nie zostawiaj od razu na pół dnia a początkowo np. na 2-3 godziny, codziennie ten czas wydłużając.
Dzieci nie mają poczucia czasu. Zwłaszcza na początku każda minuta bez mamy może być dla nich wiecznością. Nie warto więc ich zrażać.
– Mów językiem zrozumiałym dla dziecka. Ono nie wie kiedy będzie godzina 12 ale jak mu powiesz, że przyjdziesz po nie po drugim śniadaniu to już będzie jaśniej.
– Bądź słowna/słowny. Jeśli powiesz ‚przyjdę po ciebie po obiedzie’ to bądź! W pierwszych dniach najlepiej na sekundę po tym jak dziecko skończy jeść. To jest naprawdę ważne bo tak się rodzi zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. Ono czeka na obiad bo wie, że zaraz po nim idzie do domu (później sytuacja się odwraca i dzieci są załamane, że już obiad i zaraz przyjdzie mama- ale mówimy o początkach). Jeśli zjadło, czas mija a ciebie dalej nie ma- zaczyna się niepokój, nerwowe pytania i mnóstwo kłębiących się myśli w małej główce.
– Nie zaglądaj przez okna, dziury w płocie, siatki ogrodzeniowe w tzw. międzyczasie- znając złośliwość losu, dziecko akurat się odwróci i afera gotowa! Pamiętasz jak jeździłaś na kolonie? Było super dopóki nie zadzwoniło się do rodziców i nie przypomniało, że mama jest daleko! Tu działa ta sama zasada!

I najważniejsze- tylko spokój może nas uratować! Macie jeszcze parę dni na uspokojenie nerwów, zakupienie melisy, naukę nowych sposobów medytacji.
Opanujcie tą sztukę a wszystko będzie dobrze i już niedługo będziecie mieli w domu dumne przedszkolaki!

*Jestem do waszej dyspozycji- mailowo (po prawej stronie- pod hasłem kontakt, znajdziecie mojego maila), facebukowo oraz w komentarzach, zarówno teraz jak i w trakcie adaptacji waszych dzieci.

Bądźcie dzielni Rodzice- a wasze dzieci też takie będą :)
23 komentarze
  1. tulakowo

    Świetny tekst… czemu dopiero teraz na niego trafiłam, musiał mi wcześniej umknąć.
    Moja córa nie ma jeszcze 2,5 roku. W październiku dopiero skończy 2,5. Będzie jedną z najmłodszych w grupie. Idzie do państwowego przedszkola. Jest w miarę samodzielna, uwielbia kontakt z innymi dziećmi. Dalej jesteśmy na etapie odpieluchowania, ale po rozmowie z wychowawczynią, jestem spokojna. Musze jedynie więcej ciuszków na zmianę zapakować.
    Punkt żeby zaznajomić dziecko z przedszkolem i placem zabaw trafny. Chodziłam z nią na plac dość często, bardzo go lubi i nawet sama się o niego upomina.
    Muszę być dzielna, by nie płakać przy rozstaniu, bo na samą myśl się wzruszam.

    Odpowiedz
  2. Agnieszka St

    Dzięki Ci za ten wpis! Będę do niego zaglądać codziennie!

    ~Przerażona matka trzylatki

    Odpowiedz
  3. Magdalena W

    Dziękuję za bardzo fajny artykuł :) Teraz czekam na poniedziałek i zastanawiam się kto pierwszy pęknie…ja, czy mój Synek ;).
    Jestem tutaj pierwszy raz, ale bardzo mi się podoba, więc myślę, że zostanę na dłużej :).
    Gdybyś przypadkiem się kiedyś „nudziła”, to nieśmiało zapraszam do mnie http://piki-szyjebolubie.blogspot.com/ ;)
    Pozdrawiam,
    Magda

    Odpowiedz
  4. La Luna Loca

    A ja się bardziej martwię o siebie niż o Synka, który od września ma iść do przedszkola. Zdaję sobie sprawę, że da radę, chociaż na początku może być ciężko. Obawiam się raczej, że będę zasypywała Panie pytaniami i wskazówkami jak „obsługiwać” moje dziecko, bo w końcu ja wiem najlepiej :) No i już jestem zazdrosna, że po trzech latach bycia z Małym, teraz obce Panie będą z nim spędzać dużo czasu…

    Odpowiedz
  5. projektdziecko

    A czy miałabyś jakieś rady dla matki dziecka, które zmienia od września przedszkole na inne?

    Odpowiedz
    • Marta Skrzypiec

      Zależy o co konkretnie chciałabyś zapytać i co cię niepokoi?!

      Odpowiedz
  6. Agnieszka T.

    A czy Twoje chłopaki może idą w tym roku do przedszkola bo słyszałam, że już 2,5 roczne dzieci są przyjmowane?

    Odpowiedz
    • Marta Skrzypiec

      Sprawa jest skomplikowana. Do państwowego ich nie wezmą bo nie mają rocznikowo 3 lat. Do żłobka ich nie dam bo w styczniu będą mieli 3 lata, wiersze recytują, piosenki śpiewają- bez sensu. Prywatne zostaje- ponad 800 zł trzeba więc liczyć. Jestem prawie zdecydowana na posłanie ich tak od listopada ale… Arek właśnie rozpoczął rehabilitacje w nowym ośrodku i ma ją mieć 3 razy w tyg. po 2 godziny, a zaraz zaczynamy wczesne. Nie wiem jak to pogodzić z przedszkolem :/

      Odpowiedz
    • Agnieszka T.

      Czyli generalnie mogliby iść od stycznia do przedszkola państwowego. Moi 3 lata będą mieli w marcu 2015 ale dociągną żłobek do sierpnia a potem od września pójdą do przedszkola. U nas w Katowicach dzieci, które do dnia 31.08.2014 r. skończą 2,5 roku mogą aplikować do przedszkoli już od września (z wolnymi miejscami nie ma większego problemu bo jeszcze są oczywiście nie we wszystkich przedszkolach). Inną sprawą jest to czy 2,5 letnie dziecko poradzi sobie w przedszkolu. Moje są jeszcze za mało samodzielne. I dalej walczę z pampersami i sikaniem w majtki :-(.

      Odpowiedz
    • Anna Pacek

      Moja Lidka w sierpniu skończyła 2,5 roku i dostała się do państwowego przedszkola.Nie jest w 100 % samodzielna,le mam nadzieję,ze damy radę;)

      Odpowiedz
  7. Anna Pacek

    Dzięki kochana! Jeszcze dwa tygodnie i moje maleństwo będzie przedszkolakiem:-) Może wrzuć jeszcze coś o wyprawce do przedszkola?
    Buziaczki

    Odpowiedz
    • Marta Skrzypiec

      Ciężka kwestia. W naszym przedszkolu było tak, że my zamawiałyśmy wyprawkę dla przedszkola z katalogu Bambino. Wyszlo taniej niż jakby rodzice sami mieli kupować a miałyśmy wszystko takie jak chciałyśmy i nie było kłopotu, że ten czegoś tam nie dokupił itp.
      Więc nie bardzo wiem co napisać w tym temacie- poza takimi rzeczami jak strój dla dziecka, szczoteczka do zębów (u nas się myło zęby), kapcie itp.

      Odpowiedz
  8. Justyna Ś.

    Wydrukowane, na lodówce powieszone do wielokrotnego przeczytania i wbicia sobie i mężowi do łba :-)
    Jeszcze 2 tygodnie i nadejdzie chwila prawdy…

    Dziękuję za wskazówki i pozdrawiam.

    Odpowiedz
  9. Matka Wygodna

    „Nie zaglądaj przez okna, dziury w płocie, siatki ogrodzeniowe” – zaglądałam :))) Stres przeżywałam, syn mnie podsumował, że mu wstyd przynoszę jak się za krzakiem chowam, bo on nie ma czasu na mnie zerkać, jak się z dziećmi bawi :))) Potwierdzam, nie czyńcie tego :D

    Dziecko się zaaklimatyzuje szybciej, jeśli nie odczuje stresu, obaw czy paniki rodziców.

    Odpowiedz
    • Marta Skrzypiec

      Igor <3 Nooo bo to obciach tak dziecko jak dzidziusia traktować! :)

      Odpowiedz
  10. Matka Antyterrorystka

    Tekst rewelacyjny:) pracowałam z dziećmi niepełnosprawnymi…większość nie miała szczególnych problemów z klimatyzacją w przedszkolu…trafiały się owszem osobniki oporne ale mniej było płaczu więcej robienia nam na złość :) Pamiętam jak pierwszy raz zostawiłam Młodą z moją Mamą ( miałam szkolenie)…wiedziałam, że jest pod dobrą opieką…ale…wracam do domu ona mówi ooo mama i dalej do zabawy z babcią…wyrodna matka więc wykorzystała to i na zakupy sobie jeszcze poleciała:) Nie wiem jak to będzie jak już do przedszkola pójdzie…ale jestem jak najbardziej za tym żeby ograniczyć rozczulanie się…ciekawe jak mi w praktyce wyjdzie:)

    Odpowiedz
    • Marta Skrzypiec

      Twarda babka jesteś więc dasz radę! Matka nie kura- zniesie wszystko. W razie co- jestem :)

      Odpowiedz
  11. Ann Publix

    Zamierzam ten tekst jeszcze kilka razy przeczytać mężowi :)
    W zeszłym roku syn bardzo źle zniósł pójście do żłobka, wszyscy mocno to przeżywaliśmy. Teraz miał sporą przerwę a w tym roku od września idzie do nowego żłobka, córcia też rozpocznie swoją przygodę w młodszej grupie. Zamierzamy się dobrze nastawić, bo to chyba klucz do sukcesu! :) mam nadzieję ;)

    Odpowiedz
  12. ootojakasiuleczkaa

    Swietny tekst. Ja juz jestem po adaptacji moja corka idzie juz do zerowki ale dokładnie jak to opisalas tak to przechodzilismy. Za dwa lata idzie do przedszkola synek mam nadzieje ze lepiej to zniesiemy oboje. Pozdrawiam

    Odpowiedz
    • Marta Skrzypiec

      Macie już wprawę to powinno pójść bardziej gładko.

      Odpowiedz

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *